Weduwnaar Henri Ravens wordt verliefd op de twintig jaar jongere weduwe Irma den Exter. Irma is schrijfster en heeft zelfs enig succes. Toch ziet Henri algauw haar andere kant: ze heeft iets oppervlakkig, niet-kunstzinnigs. In feite is Irma "afschuwelijk vulgair, een grofgevoelende pleziermeid achter het mom van een fijnbesnaarde dame". Toch kan Henri haar niet loslaten. Dat hij net vijftig geworden is, zal daar wel iets mee te maken hebben. Wat Marcellus Emants hier beschrijft is een 19de-eeuwse midlifecrisis, even treurig als komisch. "Vijftig" verscheen in 1899 en werd pas 75 jaar later herontdekt. Marcellus Emants (1848-1923) was een Nederlandse schrijver. Zijn bekendste roman, "Een nagelaten bekentenis", is sinds verschijning in 1894 doorlopend in druk geweest en werd in alle grote Europese talen vertaald. Hij kon het goed vinden met de Tachtigers, maar maakte bezwaar tegen hun bloemrijke stijl van schrijven: zelf hield hij het liever sober en realistisch. Hij was een naturalist, met veel oog voor sprekende details en de donkere kanten van het leven.
