Murielle heft alweer een van haar befaamde monologen aan. Haar minnaar breekt de dure fles gin die haar man van zijn moeder kreeg voor zijn verjaardag. De gin vormt een plas op de grond. Dat wordt schoonmaken. Jean Claude verdient een pak op zijn broek. Billenkoek. Poepsuiker. Maar hij is een man-man die dat niet zomaar over zich heen laat gaan. Wat hij zeker niet aanvaardt is dat de echtgenoot van zijn minnares zomaar eventjes in zijn eigen huis de wet komt stellen - het huis van de echtgenoot wel te verstaan.
Haar man John is even van de wereld geweest. In zwijm gevallen, het is niet onmiddellijk duidelijk waardoor. Tijdens zijn bewusteloosheid speelde zich heel wat af, of was het net daarvoor of net daarna? In elk geval, er bleek heel wat aan de hand en tot overmaat van ramp blijkt hij zelf betrokken bij de gebeurtenissen die tot het einde van het verhaal met een duistere waas omhuld zijn.
Een mysterieus, spannend en verrassend verhaal.
Vormt een geheel met de andere monologen van Murielle.
