Powiesc w swiecie prasy. Boleslaw Prus i inni
Autor bada związki pomiędzy powieścią i prasą w ostatnich trzech dekadach XIX wieku z pewnym „wychyleniem” w czasy późniejsze. Pokazuje, że powieść tego okresu to nie tylko literatura zamieszczona w prasie, lecz także kompozycja na różne sposoby współpracująca z kontekstem gazetowym stron. Czasopismo zaś nie jest zwykłym nośnikiem: kształtuje ono sposób postrzegania rzeczywistości i oddziałuje na zawarte w nim treści literackie.
Autor traktuje dzienniki, tygodniki, prasę humorystyczną jako szczególne nośniki, odmienne od książki i generujące własne dodatkowe znaczenia publikowanych tam utworów, nie zawsze dostrzegalne w późniejszym wydaniu książkowym. Wybrał okres, w którym symbioza literackiej prozy oraz publicystyki uprawianej w Królestwie Polskim osiąga szczyt i znajduje wyraz w twórczości Orzeszkowej, Sienkiewicza, a zwłaszcza Bolesława Prusa – parających się na ogół także profesją dziennikarską.
Głównym bohaterem jest tu właśnie Bolesław Prus – bezsprzecznie najbardziej „dziennikarski” wśród pisarzy polskich ostatnich dziesięcioleci XIX stulecia, a zarazem najbardziej „literacki” wśród ludzi ówczesnej prasy. Wydawałoby się, że nie sposób już niczego nowego o nim powiedzieć. Tymczasem tezy autora, bardzo rzetelne i poparte ogromnym historycznoliterackim materiałem dowodowym, wchodzą w zasadnicze spory z autorami tej rangi, co Henryk Markiewicz, i wychodzą z nich zwycięsko.
Książka łączy rozmaite perspektywy metodologiczne i dyscyplinarne:
historię literatury i historię czasopiśmiennictwa (tę ostatnią uprawianą na inną modłę niż w klasycznym prasoznawstwie), porusza pytanieo pogranicze fikcji i dokumentu;
kwestie genologiczne (gatunki literackie versus gatunki dziennikarskiei publicystyczne); tło i warunki, w jakich te dwie sfery mogły się przenikać, proces hybrydyzacji gatunków;
zagadnienie dotyczące warunków lektury;
kulturową perspektywę postrzegania powieści (czasopismo jako nośnik, dzięki któremu kultura miast, kwestie społeczne i obyczajowe mogły oddziaływać na twórczość literacką).
Dodatkowo książka wpisuje się – jako pierwsza albo jedna z pierwszychprac w Polsce – w postulaty formułowane przez orędowników anglosaskich „studiów czasopiśmienniczych” (ogłoszone przez R. Scholesa i L. Seana periodical studies – badaniegazet i periodyków jako swoistej całościo własnej strukturze).
Książka przeznaczona dla badaczy zajmujących się poetyką i teorią powieści, teorią gatunków literackich i pozaliterackich, jak również historyków literatury II połowy XIX wieku, historyków prasy oraz historyków i badaczy kultury nowoczesnej w jej wczesnej fazie, badaczy rodzącej się u schyłku XIX wieku kultury masowej. Publikacja może zainteresować także osoby zajmujące się historią wydawców i księgarzy w Warszawie, varsavianistów oraz nauczycieli szkolnych i medioznawców.
1127823476
Autor traktuje dzienniki, tygodniki, prasę humorystyczną jako szczególne nośniki, odmienne od książki i generujące własne dodatkowe znaczenia publikowanych tam utworów, nie zawsze dostrzegalne w późniejszym wydaniu książkowym. Wybrał okres, w którym symbioza literackiej prozy oraz publicystyki uprawianej w Królestwie Polskim osiąga szczyt i znajduje wyraz w twórczości Orzeszkowej, Sienkiewicza, a zwłaszcza Bolesława Prusa – parających się na ogół także profesją dziennikarską.
Głównym bohaterem jest tu właśnie Bolesław Prus – bezsprzecznie najbardziej „dziennikarski” wśród pisarzy polskich ostatnich dziesięcioleci XIX stulecia, a zarazem najbardziej „literacki” wśród ludzi ówczesnej prasy. Wydawałoby się, że nie sposób już niczego nowego o nim powiedzieć. Tymczasem tezy autora, bardzo rzetelne i poparte ogromnym historycznoliterackim materiałem dowodowym, wchodzą w zasadnicze spory z autorami tej rangi, co Henryk Markiewicz, i wychodzą z nich zwycięsko.
Książka łączy rozmaite perspektywy metodologiczne i dyscyplinarne:
historię literatury i historię czasopiśmiennictwa (tę ostatnią uprawianą na inną modłę niż w klasycznym prasoznawstwie), porusza pytanieo pogranicze fikcji i dokumentu;
kwestie genologiczne (gatunki literackie versus gatunki dziennikarskiei publicystyczne); tło i warunki, w jakich te dwie sfery mogły się przenikać, proces hybrydyzacji gatunków;
zagadnienie dotyczące warunków lektury;
kulturową perspektywę postrzegania powieści (czasopismo jako nośnik, dzięki któremu kultura miast, kwestie społeczne i obyczajowe mogły oddziaływać na twórczość literacką).
Dodatkowo książka wpisuje się – jako pierwsza albo jedna z pierwszychprac w Polsce – w postulaty formułowane przez orędowników anglosaskich „studiów czasopiśmienniczych” (ogłoszone przez R. Scholesa i L. Seana periodical studies – badaniegazet i periodyków jako swoistej całościo własnej strukturze).
Książka przeznaczona dla badaczy zajmujących się poetyką i teorią powieści, teorią gatunków literackich i pozaliterackich, jak również historyków literatury II połowy XIX wieku, historyków prasy oraz historyków i badaczy kultury nowoczesnej w jej wczesnej fazie, badaczy rodzącej się u schyłku XIX wieku kultury masowej. Publikacja może zainteresować także osoby zajmujące się historią wydawców i księgarzy w Warszawie, varsavianistów oraz nauczycieli szkolnych i medioznawców.
Powiesc w swiecie prasy. Boleslaw Prus i inni
Autor bada związki pomiędzy powieścią i prasą w ostatnich trzech dekadach XIX wieku z pewnym „wychyleniem” w czasy późniejsze. Pokazuje, że powieść tego okresu to nie tylko literatura zamieszczona w prasie, lecz także kompozycja na różne sposoby współpracująca z kontekstem gazetowym stron. Czasopismo zaś nie jest zwykłym nośnikiem: kształtuje ono sposób postrzegania rzeczywistości i oddziałuje na zawarte w nim treści literackie.
Autor traktuje dzienniki, tygodniki, prasę humorystyczną jako szczególne nośniki, odmienne od książki i generujące własne dodatkowe znaczenia publikowanych tam utworów, nie zawsze dostrzegalne w późniejszym wydaniu książkowym. Wybrał okres, w którym symbioza literackiej prozy oraz publicystyki uprawianej w Królestwie Polskim osiąga szczyt i znajduje wyraz w twórczości Orzeszkowej, Sienkiewicza, a zwłaszcza Bolesława Prusa – parających się na ogół także profesją dziennikarską.
Głównym bohaterem jest tu właśnie Bolesław Prus – bezsprzecznie najbardziej „dziennikarski” wśród pisarzy polskich ostatnich dziesięcioleci XIX stulecia, a zarazem najbardziej „literacki” wśród ludzi ówczesnej prasy. Wydawałoby się, że nie sposób już niczego nowego o nim powiedzieć. Tymczasem tezy autora, bardzo rzetelne i poparte ogromnym historycznoliterackim materiałem dowodowym, wchodzą w zasadnicze spory z autorami tej rangi, co Henryk Markiewicz, i wychodzą z nich zwycięsko.
Książka łączy rozmaite perspektywy metodologiczne i dyscyplinarne:
historię literatury i historię czasopiśmiennictwa (tę ostatnią uprawianą na inną modłę niż w klasycznym prasoznawstwie), porusza pytanieo pogranicze fikcji i dokumentu;
kwestie genologiczne (gatunki literackie versus gatunki dziennikarskiei publicystyczne); tło i warunki, w jakich te dwie sfery mogły się przenikać, proces hybrydyzacji gatunków;
zagadnienie dotyczące warunków lektury;
kulturową perspektywę postrzegania powieści (czasopismo jako nośnik, dzięki któremu kultura miast, kwestie społeczne i obyczajowe mogły oddziaływać na twórczość literacką).
Dodatkowo książka wpisuje się – jako pierwsza albo jedna z pierwszychprac w Polsce – w postulaty formułowane przez orędowników anglosaskich „studiów czasopiśmienniczych” (ogłoszone przez R. Scholesa i L. Seana periodical studies – badaniegazet i periodyków jako swoistej całościo własnej strukturze).
Książka przeznaczona dla badaczy zajmujących się poetyką i teorią powieści, teorią gatunków literackich i pozaliterackich, jak również historyków literatury II połowy XIX wieku, historyków prasy oraz historyków i badaczy kultury nowoczesnej w jej wczesnej fazie, badaczy rodzącej się u schyłku XIX wieku kultury masowej. Publikacja może zainteresować także osoby zajmujące się historią wydawców i księgarzy w Warszawie, varsavianistów oraz nauczycieli szkolnych i medioznawców.
Autor traktuje dzienniki, tygodniki, prasę humorystyczną jako szczególne nośniki, odmienne od książki i generujące własne dodatkowe znaczenia publikowanych tam utworów, nie zawsze dostrzegalne w późniejszym wydaniu książkowym. Wybrał okres, w którym symbioza literackiej prozy oraz publicystyki uprawianej w Królestwie Polskim osiąga szczyt i znajduje wyraz w twórczości Orzeszkowej, Sienkiewicza, a zwłaszcza Bolesława Prusa – parających się na ogół także profesją dziennikarską.
Głównym bohaterem jest tu właśnie Bolesław Prus – bezsprzecznie najbardziej „dziennikarski” wśród pisarzy polskich ostatnich dziesięcioleci XIX stulecia, a zarazem najbardziej „literacki” wśród ludzi ówczesnej prasy. Wydawałoby się, że nie sposób już niczego nowego o nim powiedzieć. Tymczasem tezy autora, bardzo rzetelne i poparte ogromnym historycznoliterackim materiałem dowodowym, wchodzą w zasadnicze spory z autorami tej rangi, co Henryk Markiewicz, i wychodzą z nich zwycięsko.
Książka łączy rozmaite perspektywy metodologiczne i dyscyplinarne:
historię literatury i historię czasopiśmiennictwa (tę ostatnią uprawianą na inną modłę niż w klasycznym prasoznawstwie), porusza pytanieo pogranicze fikcji i dokumentu;
kwestie genologiczne (gatunki literackie versus gatunki dziennikarskiei publicystyczne); tło i warunki, w jakich te dwie sfery mogły się przenikać, proces hybrydyzacji gatunków;
zagadnienie dotyczące warunków lektury;
kulturową perspektywę postrzegania powieści (czasopismo jako nośnik, dzięki któremu kultura miast, kwestie społeczne i obyczajowe mogły oddziaływać na twórczość literacką).
Dodatkowo książka wpisuje się – jako pierwsza albo jedna z pierwszychprac w Polsce – w postulaty formułowane przez orędowników anglosaskich „studiów czasopiśmienniczych” (ogłoszone przez R. Scholesa i L. Seana periodical studies – badaniegazet i periodyków jako swoistej całościo własnej strukturze).
Książka przeznaczona dla badaczy zajmujących się poetyką i teorią powieści, teorią gatunków literackich i pozaliterackich, jak również historyków literatury II połowy XIX wieku, historyków prasy oraz historyków i badaczy kultury nowoczesnej w jej wczesnej fazie, badaczy rodzącej się u schyłku XIX wieku kultury masowej. Publikacja może zainteresować także osoby zajmujące się historią wydawców i księgarzy w Warszawie, varsavianistów oraz nauczycieli szkolnych i medioznawców.
13.44
In Stock
5
1
Powiesc w swiecie prasy. Boleslaw Prus i inni
480Powiesc w swiecie prasy. Boleslaw Prus i inni
480
13.44
In Stock
Product Details
ISBN-13: | 9788301191665 |
---|---|
Publisher: | Wydawnictwo Naukowe PWN |
Publication date: | 01/11/2018 |
Sold by: | PUBLISHDRIVE KFT |
Format: | eBook |
Pages: | 480 |
File size: | 2 MB |
Language: | Polish |
From the B&N Reads Blog