'Het late leven' is het tweede boek in de romancyclus 'De boeken der kleine zielen', en gaat verder direct na het einde van het vorige boek, 'De kleine zielen'. Hoewel het draait om dezelfde personen is de inhoud en aard van dit boek heel anders dan het vorige.
Zowel Henri van der Welcke als zijn vrouw Constance, gevangen in een liefdeloos huwelijk, worden verliefd - hij op zijn jonge nichtje Marianne van Naghel, zij op Brauws, een oude schoolvriend van Henri. Constance's ziel lijkt te ontwaken in haar opkomende liefde voor Brauws, ook al vindt ze zichzelf eerst veel te oud voor zoiets, met haar 42 jaar. Om deze hoofdpersonen heen groepeert de schrijver weer de hele grote Haagse familie van 'kleine zielen' uit het eerste deel, wiens nietige leventjes krioelen door het boek. (Samenvatting door Anna Simon)
