Ksiega Urantii: Objawia tajemnice Boga, wszechswiata, Jezusa i nas samych

by Urantia Foundation

Overview

Ksiega Urantii, po raz pierwszy wydana przez Fundacje Urantii w roku 1955, twierdzi, ze zostala przedstawiona przez niebianskie istoty, jako objawienie dla naszej planety, Urantii.

Tekst Ksiegi Urantii mówi nam o poczatkach, historii i przeznaczeniu ludzkosci i naszych zwiazkach z Bogiem Ojcem. Przedstawia jedyny w swoim rodzaju i frapujacy obraz zycia i nauk Jezusa. Przed ludzkim duchem otwiera nowe perspektywy czasu i wiecznosci i przynosi nowe szczególy naszej przygody, podczas wznoszenia sie w przyjaznym i starannie zarzadzanym wszechswiecie.

Ksiega Urantii podaje jasna i zwiezla integracja nauki, filozofii i religii. Ci, którzy ja czytali i zglebiali, wierza, ze Ksiega Urantii moze wniesc bardzo wiele wartosci do religijnej i filozoficznej mysli ludzi tego swiata.

Ksiega Urantii, jako taka, nie jest „religia”. Bazuje na religijnym dziedzictwie z przeszlosci i terazniejszosci, popierajac osobista, zywa wiare religijna.

Czytelnicy z róznych stron swiata mówia nam, ze Ksiega Urantii wywarla na nich ogromne wrazenie i czestokroc odmienila ich zycie. Inspiruje ich do osiagania nowych poziomów rozwoju duchowego i rozwija ich zrozumienie wartosci zycia ludzkiego.

Zachecamy was do jej przeczytania i odkrycia dla siebie jej uszlachetniajacego poslania.

Product Details

ISBN-13:	9781883395452
Publisher:	Urantia Foundation
Publication date:	08/29/2013
Sold by:	Barnes & Noble
Format:	eBook
Pages:	2082
Sales rank:	776,124
File size:	4 MB
Age Range:	15 - 18 Years
Language:	Polish

Read an Excerpt

Ojciec Uniwersalny1:0.1 (21.1) OJCIEC Uniwersalny jest Bogiem całego stworzenia, Pierwszym Źródłem i Centrum wszystkich rzeczy i istot. Uważajcie Boga przede wszystkim za stwórcę, potem za władcę a na koniec za nieskończonego podtrzymywacza. Prawda o Ojcu Uniwersalnym zaczęła świtać dla ludzkości, kiedy prorok powiedział: „Ty Boże jesteś jedyny; nie ma nikogo prócz Ciebie. Stworzyłeś niebiosa, niebiosa niebios z ich wszystkimi zastępami; utrzymujesz ich i panujesz im. Przez Synów Bożych wszechświaty stworzone były. Stwórca okrywa się światłem jak płaszczem i rozpościera nieba jak namiot”. Dopiero idea Ojca Uniwersalnego – jednego Boga zamiast wielu bogów – pozwoliła człowiekowi śmiertelnemu zrozumieć, że Ojciec jest boskim stwórcą i nieskończonym władcą.

1:0.2 (21.2) Stworzono miriady układów planetarnych, aby w końcu zostały zamieszkane przez wiele różnorodnych rodzajów istot inteligentnych, istot mogących rozpoznać Boga, odczuwać Boską miłość i odwzajemniać to uczucie. Wszechświat wszechświatów jest dziełem Boga i miejscem zamieszkania jego rozmaitych istot. „Bóg stworzył nieba i ukształtował ziemię; ustanowił wszechświat i nie stworzył tej ziemi bezładną, lecz przysposobił ją na mieszkanie”.

1:0.3 (21.3) Wszystkie oświecone światy uznają i czczą Ojca Uniwersalnego, wiecznego Stwórcę i nieskończonego podtrzymywacza całego stworzenia. Obdarzone wolą istoty, wszechświat za wszechświatem, zaczynają bardzo długą podróż do Raju, fascynujące zmagania wiecznej epopei docierania do Boga Ojca. Najwyższym celem dzieci czasu jest znalezienie wiecznego Boga, zrozumienie Boskiej natury, poznanie Ojca Uniwersalnego. Rozpoznające Boga istoty, kiedy przebywają na swych planetach, mają jedną tylko najwyższą ambicję, jedno trawi je pragnienie – ażeby stać się podobnym jemu, jakim jest on w rajskiej doskonałości swej osobowości i na swojej wszechświatowej sferze prawej wszechwładzy. Od zamieszkującego w wieczności Ojca Uniwersalnego wyszło najwyższe zalecenie: „Bądźcie doskonali, nawet tak, jak ja doskonały jestem”. W miłości i miłosierdziu rajscy posłańcy ponieśli to Boskie wezwanie, poprzez epoki i poprzez wszechświaty, nawet do takich skromnych istot, zwierzęcego pochodzenia, jak rodzaj ludzki na Urantii.

1:0.4 (22.1) To wspaniałe i powszechne przykazanie, ażeby dążyć do osiągnięcia Boskiej doskonałości, jest pierwszym obowiązkiem i powinno być najwyższą ambicją wszystkich trudzących się życiem istot, stworzonych przez Boga doskonałości. Taka możliwość osiągnięcia Boskiej doskonałości jest ostatecznym i pewnym przeznaczeniem całego człowieczego, wiecznego postępu duchowego.

1:0.5 (22.2) Śmiertelnicy z Urantii raczej nie mogą się spodziewać osiągnięcia doskonałości w sensie nieskończonym, jednak jest zupełnie możliwe, aby istoty ludzkie, począwszy od tej planety, zaczęły docierać do tego boskiego i niebiańskiego celu, jaki nieskończony Bóg ustanowił dla śmiertelnych ludzi; a kiedy osiągną to przeznaczenie, będą we wszystkim, co się odnosi do samorealizacji i osiągnięć umysłowych, tak przepełnieni w swej domenie boską doskonałością, jak sam Bóg jest w domenie nieskończoności i wieczności. Taka doskonałość może nie być uniwersalna w sensie materialnym, nieograniczona w rozumowaniu intelektualnym, czy ostateczna w doświadczeniu duchowym, ale jest ostateczna i kompletna we wszystkich skończonych aspektach boskości woli, w doskonałości motywacji osobowych i w uświadamianiu sobie Boga.

1:0.6 (22.3) Takie jest prawdziwe znaczenie Boskiego przykazania: „Bądźcie doskonali, nawet tak, jak ja doskonały jestem”, które zawsze pcha śmiertelnego człowieka naprzód i przyzywa go do wewnątrz, w tych długich i fascynujących zmaganiach osiągania coraz wyższych poziomów wartości duchowych i prawdziwych znaczeń wszechświata. To wzniosłe poszukiwanie Boga wszechświatów jest najwyższą przygodą mieszkańców wszystkich światów czasu i przestrzeni.

1. Imię Ojca

1:1.1 (22.4) Spośród wszystkich imion, pod którymi Bóg Ojciec znany jest we wszechświatach, najczęściej spotyka się te, które określają go jako Pierwsze Źródło i Centrum Wszechświata. W różnych wszechświatach i w różnych częściach tego samego wszechświata, Pierwszy Ojciec znany jest pod rozmaitymi imionami. Imiona, które stworzony nadaje Stwórcy, zależą w dużym stopniu od tej koncepcji Stwórcy, jaką posiada stworzony. Pierwsze Źródło i Centrum Wszechświata nigdy nie objawił się imieniem, tylko swą naturą. Skoro jednak wierzymy, że jesteśmy dziećmi tego Stwórcy, jest rzeczą zupełnie naturalną, że powinniśmy nazywać go Ojcem. Ale to imię wybraliśmy sami, a wywodzi się ono z uświadomienia sobie naszych, osobistych związków z Pierwszym Źródłem i Centrum.

1:1.2 (22.5) Ojciec Uniwersalny nigdy nie narzuca inteligentnym, wolą obdarzonym istotom we wszechświatach, jakiejkolwiek formy arbitralnego uznania, formalnego czczenia czy niewolniczej służby. Ewolucyjni mieszkańcy światów czasu i przestrzeni muszą sami z siebie – w swych własnych sercach – zaakceptować go, kochać go i dobrowolnie czcić. Stwórca nie chce zniewalać, ani też zmuszać do podporządkowania sobie duchowej, wolnej woli stworzonych istot materialnych. Przepełnione uczuciem poświęcenie woli człowieka czynieniu woli Ojca, jest najlepszym ludzkim darem dla Ojca; faktycznie, takie uświęcenie woli stworzonego stanowi jedyny możliwy ludzki dar, posiadający istotną wartość dla Rajskiego Ojca. W Bogu człowiek żyje, porusza się i istnieje; nie ma niczego, co człowiek może dać Bogu, za wyjątkiem tego wyboru, by podporządkować się woli Ojca a decyzja taka, czyniona przez inteligentne, wolą obdarzone istoty z wszechświatów, jest rzeczywistością tego, prawdziwego czczenia, które szczególnie przypada do gustu zdominowanej przez miłość naturze Stwórcy Ojca.

1:1.3 (22.6) Gdy kiedyś naprawdę uświadomicie sobie istnienie Boga, kiedy naprawdę odkryjecie majestatycznego Stwórcę i zaczniecie zdawać sobie sprawę z zamieszkującej was obecności Boskiego kontrolera, wtedy, zgodnie z waszym zrozumieniem oraz ze sposobem i metodą, jaką Boscy Synowie objawiają Boga, znajdziecie imię dla Ojca Uniwersalnego, które będzie odpowiednią ekspresją waszej idei Pierwszego Wielkiego Źródła i Centrum. I tak, na różnych światach i w rozmaitych wszechświatach, Stwórca znany jest pod różnymi określeniami; w duchu wzajemnej zależności wszystkie znaczą to samo, ale w słowach i symbolice każde imię oznacza stopień i głębokość jego intronizacji w sercach istot przezeń stworzonych, z jakiejkolwiek danej domeny.

1:1.4 (23.1) W pobliżu centrum wszechświata wszechświatów, Ojciec Uniwersalny w zasadzie znany jest pod tymi imionami, które można uznać za określenie Pierwszego Źródła. Gdy idziemy w przestrzeń, we wszechświaty, nazwy używane na określenie Ojca Uniwersalnego częściej oznaczają Uniwersalne Centrum. Jeszcze dalej w głąb gwiezdnych kreacji, nazywany jest on tak, jak na świecie zarządu waszego wszechświata lokalnego, jako Pierwsze Stwórcze Źródło i Boskie Centrum. W jednej z pobliskich konstelacji Bóg zwany jest Ojcem Wszechświatów. W innej – Nieskończonym Podtrzymywaczem, a w kierunku wschodnim – Boskim Władcą. Jest on także nazywany Ojcem Świateł, Darem Życia oraz Wszechpotężnym.

1:1.5 (23.2) Na tych światach, gdzie Rajscy Synowie przeżyli swe obdarzające życie, Bóg znany jest na ogół pod jakimś imieniem, określającym osobisty związek, uczuciowość i ojcowskie oddanie. W zarządzie waszej konstelacji nawiązują do Boga jako do Ojca Uniwersalnego a na różnych planetach waszego lokalnego systemu światów zamieszkałych zwany jest on rozmaicie, jako Ojciec Ojców, Rajski Ojciec, Ojciec z Havony i Duchowy Ojciec. Ci, którzy znają Boga z objawień, udzielonych podczas obdarzeń dokonanych przez Rajskich Synów, poddają się ewentualnie uczuciowemu urokowi relacji stworzony-Stwórca i nazywają Boga „nasz Ojciec”.

1:1.6 (23.3) Na planecie, gdzie istoty stworzone obdarzone są płcią, na świecie, gdzie uczucia rodzicielskie tkwią w sercach istot inteligentnych, określenie Ojciec staje się bardzo odpowiednim i stosownym imieniem wiecznego Boga. Na waszej planecie, Urantii, jest on najlepiej znany, najpowszechniej honorowany, pod imieniem Bóg. Imię, jakie mu nadano, niewielkie ma znaczenie; ważną rzeczą jest to, że powinniście go znać i starać się być jemu podobni. Wasi dawni prorocy właściwie nazywali go „Bogiem wiekuistym” nawiązując do niego jako do tego, który „zamieszkuje wieczność”.

Table of Contents

Przedmowa
Przekaz 1, Ojciec Uniwersalny
Przekaz 2, Natura Boga
Przekaz 3, Atrybuty Boga
Przekaz 4, Stosunek Boga do wszechświata
Przekaz 5, Stosunek Boga do jednostki
Przekaz 6, Wieczny Syn
Przekaz 7, Stosunek Wiecznego Syna do wszechświata
Przekaz 8, Nieskończony Duch
Przekaz 9, Stosunek Nieskończonego Ducha do wszechświata
Przekaz 10, Rajska Trójca
Przekaz 11, Wieczna Wyspa Raj
Przekaz 12, Wszechświat wszechświatów
Przekaz 13, Święte sfery Raju
Przekaz 14, Wszechświat centralny i Boski
Przekaz 15, Siedem superwszechświatów
Przekaz 16, Siedem Duchów Nadrzędnych
Przekaz 17, Siedem grup Duchów Najwyższych
Przekaz 18, Najwyższe Osobowości Trójcy
Przekaz 19, Partnerzy pochodzących od Trójcy
Przekaz 20, Rajscy Synowie Boga
Przekaz 21, Rajscy Synowie Stwórcy
Przekaz 22, Utrójcowieni Synowie Boga
Przekaz 23, Samotni Posłańcy
Przekaz 24, Wyższe Osobowości Nieskończonego Ducha
Przekaz 25, Zastępy Posłańców Przestrzeni
Przekaz 26, Duchy usługujące wszechświata centralnego
Przekaz 27, Służba supernafinów klasy pierwszej
Przekaz 28, Duchy usługujące superwszechświatów
Przekaz 29, Dyspozytorzy Mocy Wszechświata
Przekaz 30, Osobowości wielkiego wszechświata
Przekaz 31, Korpus Finalizmu
Przekaz 32, Ewolucja wszechświatów lokalnych
Przekaz 33, Administracja wszechświata lokalnego
Przekaz 34, Matka Duch wszechświata lokalnego
Przekaz 35, Synowie Boży wszechświata lokalnego
Przekaz 36, Nosiciele Życia
Przekaz 37, Osobowości wszechświata lokalnego
Przekaz 38, Duchy usługujące wszechświata lokalnego
Przekaz 39, Zastępy seraficzne
Przekaz 40, Wznoszący się Synowie Boga
Przekaz 41, Fizyczne aspekty wszechświata lokalnego
Przekaz 42, Energia — umysł i materia
Przekaz 43, Konstelacje
Przekaz 44, Niebiańscy twórcy
Przekaz 45, Administracja systemu lokalnego
Przekaz 46, Zarząd systemu lokalnego
Przekaz 47, Siedem światów-mieszkań
Przekaz 48, Życie morontialne
Przekaz 49, Światy zamieszkałe
Przekaz 50, Książęta Planetarni
Przekaz 51, Adamowie Planetarni
Przekaz 52, Planetarne epoki śmiertelników
Przekaz 53, Bunt Lucyfera
Przekaz 54, Problemy wynikające z buntu Lucyfera
Przekaz 55, Sfery światłości i życia
Przekaz 56, Jedność wszechświatowa
Przekaz 57, Pochodzenie Urantii
Przekaz 58, Ustanowienie życia na Urantii
Przekaz 59, Era życia morskiego na Urantii
Przekaz 60, Urantia we wczesnej erze życia lądowego
Przekaz 61, Era ssaków na Urantii
Przekaz 62, Zaranie gatunku człowieka pierwotnego
Przekaz 63, Pierwsza rodzina ludzka
Przekaz 64, Ewolucyjne rasy kolorowe
Przekaz 65, Kontrola ewolucji
Przekaz 66, Planetarny Książę Urantii
Przekaz 67, Bunt planetarny
Przekaz 68, Zaranie cywilizacji
Przekaz 69, Prymitywne instytucje ludzkie
Przekaz 70, Ewolucja rządu u ludzi
Przekaz 71, Kształtowanie się państwa
Przekaz 72, Rząd na pobliskiej planecie
Przekaz 73, Ogród Eden
Przekaz 74, Adam i Ewa
Przekaz 75, Odstępstwo Adama i Ewy
Przekaz 76, Drugi ogród
Przekaz 77, Istoty pośrednie
Przekaz 78, Rasa fioletowa po dniach Adama
Przekaz 79, Rozprzestrzenianie się Anditów na Wschodzie
Przekaz 80, Rozprzestrzenianie się Anditów na Zachodzie
Przekaz 81, Kształtowanie się cywilizacji współczesnej
Przekaz 82, Ewolucja małżeństwa
Przekaz 83, Instytucja małżeństwa
Przekaz 84, Małżeństwo a życie rodzinne
Przekaz 85, Początki czczenia
Przekaz 86, Wczesne stadium ewolucji religii
Przekaz 87, Kult duchów
Przekaz 88, Fetysze, amulety i magia
Przekaz 89, Grzech, ofiara i pokuta
Przekaz 90, Szamanizm — uzdrawiacze i kapłani
Przekaz 91, Ewolucja modlitwy
Przekaz 92, Późniejsza ewolucja religii
Przekaz 93, Machiventa Melchizedek
Przekaz 94, Nauki Melchizedeka na Dalekim Wschodzie
Przekaz 95, Nauki Melchizedeka na Bliskim Wschodzie
Przekaz 96, Jahwe — Bóg Hebrajczyków
Przekaz 97, Ewolucja koncepcji Boga u Hebrajczyków
Przekaz 98, Nauki Melchizedeka na Zachodzie
Przekaz 99, Społeczne problemy religii
Przekaz 100, Religia w doświadczeniu ludzkim
Przekaz 101, Prawdziwa natura religii
Przekaz 102, Podstawy wiary religijnej
Przekaz 103, Rzeczywistość doświadczenia religijnego
Przekaz 104, Rozwój koncepcji Trójcy
Przekaz 105, Bóstwo a rzeczywistość
Przekaz 106, Wszechświatowe poziomy rzeczywistości
Przekaz 107, Pochodzenie i natura Dostrajaczy Myśli
Przekaz 108, Misja i służba Dostrajaczy Myśli
Przekaz 109, Związki między Dostrajaczami a istotami wszechświatowymi
Przekaz 110, Związki miedzy Dostrajaczami a indywidualnymi śmiertelnikami
Przekaz 111, Dostrajacz a dusza
Przekaz 112, Wieczne trwanie osobowości
Przekaz 113, Seraficzni opiekunowie przeznaczenia
Przekaz 114, Seraficzny rząd planetarny
Przekaz 115, Istota Najwyższa
Przekaz 116, Wszechmocny Najwyższy
Przekaz 117, Bóg Najwyższy
Przekaz 118, Najwyższy i Ostateczny — czas i przestrzeń
Przekaz 119, Obdarzenia dokonane przez Chrystusa Michała
Przekaz 120, Obdarzenie Urantii przez Michała
Przekaz 121, Czas, kiedy Michał obdarzał Urantię
Przekaz 122, Narodziny i lata niemowlęce Jezusa
Przekaz 123, Wczesne dzieciństwo Jezusa
Przekaz 124, Późne dzieciństwo Jezusa
Przekaz 125, Jezus w Jerozolimie
Przekaz 126, Dwa przełomowe lata
Przekaz 127, Lata młodzieńcze
Przekaz 128, Wczesny wiek męski Jezusa
Przekaz 129, Jezus jako człowiek dorosły
Przekaz 130, W drodze do Rzymu
Przekaz 131, Religie świata
Przekaz 132, W Rzymie
Przekaz 133, Powrót z Rzymu
Przekaz 134, Lata przejściowe
Przekaz 135, Jan Chrzciciel
Przekaz 136, Chrzest i czterdzieści dni
Przekaz 137, Czas oczekiwania w Galilei
Przekaz 138, Nauczanie posłańców królestwa
Przekaz 139, Dwunastu apostołów
Przekaz 140, Wyświęcenie Dwunastu
Przekaz 141, Początek działalności publicznej
Przekaz 142, Pascha w Jerozolimie
Przekaz 143, Po Samarii
Przekaz 144, Na Gilboa i w Dekapolu
Przekaz 145, Cztery pamiętne dni w Kafarnaum
Przekaz 146, Pierwsza tura głoszenia kazań w Galilei
Przekaz 147, Krótka wizyta w Jerozolimie
Przekaz 148, Nauczanie ewangelistów w Betsaidzie
Przekaz 149, Druga tura głoszenia kazań
Przekaz 150, Trzecia tura głoszenia kazań
Przekaz 151, Czas oczekiwania i nauczanie nad morzem
Przekaz 152, Wydarzenia prowadzące do kryzysu w Kafarnaum
Przekaz 153, Kryzys w Kafarnaum
Przekaz 154, Ostatnie dni w Kafarnaum
Przekaz 155, Ucieczka przez północną Galileę
Przekaz 156, Pobyt w Tyrze i Sydonie
Przekaz 157, W Cezarei Filipowej
Przekaz 158, Góra Przemienienia
Przekaz 159, Tura po Dekapolu
Przekaz 160, Rodan z Aleksandrii
Przekaz 161, Dalsze rozmowy z Rodanem
Przekaz 162, Święto Namiotów
Przekaz 163, Wyświęcenie Siedemdziesięciu w Magedanie
Przekaz 164, Początek misji pereańskiej
Przekaz 165, Początek misji pereańskiej
Przekaz 166, Ostatnia wizyta w północnej Perei
Przekaz 167, Wizyta w Filadelfii
Przekaz 168, Wskrzeszenie Łazarza
Przekaz 169, Ostatnie nauki w Pelli
Przekaz 170, Królestwo nieba
Przekaz 171, W drodze do Jerozolimy
Przekaz 172, Wjazd do Jerozolimy
Przekaz 173, Poniedziałek w Jerozolimie
Przekaz 174, Wtorkowy ranek w Świątyni
Przekaz 175, Ostatnia mowa w Świątyni
Przekaz 176, Wtorkowy wieczór na Górze Oliwnej
Przekaz 177, Środa, dzień odpoczynku
Przekaz 178, Ostatni dzień w obozie
Przekaz 179, Ostatnia Wieczerza
Przekaz 180, Mowa pożegnalna
Przekaz 181, Ostatnie upomnienia i przestrogi
Przekaz 182, W Getsemane
Przekaz 183, Zdrada i aresztowanie
Przekaz 184, Przed sądem Sanhedrynu
Przekaz 185, Rozprawa przed Piłatem
Przekaz 186, Tuż przed ukrzyżowaniem
Przekaz 187, Ukrzyżowanie
Przekaz 188, Czas grobu
Przekaz 189, Zmartwychwstanie
Przekaz 190, Morontialne ukazania się Jezusa
Przekaz 191, Ukazanie się apostołom i innym przywódcom
Przekaz 192, Ukazania się Jezusa w Galilei
Przekaz 193, Końcowe ukazania się i wniebowstąpienie
Przekaz 194, Obdarzenie Duchem Prawdy
Przekaz 195, Po Zesłaniu Ducha
Przekaz 196, Wiara Jezusa