Είναι τέχνη η ζωή αγόρι μου!
Το να είσαι από τη μια και το να φαίνεσαι από την άλλη…Να σκέπτεσαι και να πράττεις…Να οραματίζεσαι και να υλοποιείς….Είναι μια συνεχής προσπάθεια…
Τίποτα δεν γίνεται από μόνο του, χρειάζεται δουλειά, ικανότητες, τεχνική!
Κάθε ανεξάρτητος άνθρωπος, κατηγορείται από εκείνους που έχουν εγκλωβίσει τη ζωή τους σε συμβιβασμούς, ως υπερόπτης, σκληρός, μισάνθρωπος, εγωιστής … εξιστορούσε στον Έκτορα η θεία Ιόλη.
Άντε πάλι αυτό το μυρμήγκιασμα στο στομάχι, στην περιοχή κάτω από την κοιλιά… και ένας ανεξήγητος ερεθισμός να φέρνει τον Έκτορα στην δύσκολη θέση, να στριφογυρίζει πάνω στο κάθισμά του. Το φούσκωμα στον καβάλο του, τέντωνε το τζην του επικίνδυνα πια και έπρεπε να αναλάβει δράση, για να αποφύγει να εκτεθεί!
Εκείνη πάλι, σκεπτόταν πως τις ώρες που ήτανε με τον Φοίβο ένοιωθε ζωντανή. Όλα ήταν ξεκάθαρα και ο κόσμος γινόταν υπέροχος. Αισθανόταν δημιουργική, μπορούσε να ονειρευτεί, να πετάξει. Αυτές οι αρμονικές συγκυρίες έδιναν νόημα στις μέρες της και την βοηθούσαν να κινείται με αποφασιστικότητα σε επαγγελματικούς και φιλικούς κύκλους.
Διέκρινε σε αυτόν καθαρά το παιχνίδι των πόλων. Τον παρατηρούσε και της φαινόταν ξεκάθαρα πως τα πάντα είναι διπλά, το καθένα με το αντίθετό του.
Ο δόκτωρ Τζέκιλ και ο μίστερ Χάιντ, ο καλός και ο κακός, το αρσενικό και το θηλυκό. Η καλοσύνη, η εξυπνάδα, η γενναιότητα συνυπάρχουν με την κακία, την χαζομάρα και την δειλία μας.
Ο κόσμος που ζούμε είναι ένα τεράστιο Γιν και Γιάνγκ.
Ότι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς, αρκεί να έχουμε την ικανότητα να διακρίνουμε την εκπαιδευτική πλευρά, σε κάθε δοκιμασία.
