In de Haciënda haalt Mieke de straffe teugels hard aan. Ze geniet naar lichaam en ziel. Henk's liefde en lijf worden danig op de proef gesteld. Tenslotte werpt de dressuur zijn vruchten af; zijn wil breekt, maar niet dan nadat hij een vergeefse vluchtpoging duur heeft moeten bekopen. Mieke krijgt steun van andere strenge dames en heren, die zich hier op hun gemak wijden aan hun liefste hobby's: martelen, pesten, treiteren, klaarkomen en lekker eten en drinken. Zij kunnen zich onbeperkt laten verwennen. Niet iedereen overleeft het regiem.
Dominantie, sadisme en hedonisme zijn net als slaafse gehoorzaamheid en het verlangen om voor een aangebedene te lijden overheersende karaktertrekken van een minderheid. Fox beschrijft de gebeurtenissen en gevoelens in een droog staccato als een feuilleton. Zijn taal is rauw en direct.
Voor 'fans' is er heel wat nieuws. 'Opzwepen' bijvoorbeeld krijgt een nieuwe betekenis.
Dit verhaal over een sadomasochistische vrijage is niet geschikt voor kinderen of voor volwassenen met een afkeer van pornografie. Voor liefhebbers van het genre, gewend aan omnipotente neukridders, is er een verrassing. Er komt heel wat voor kijken om het een veeleisende partner naar de zin te maken; vaak meer dan moeder natuur heeft bekokstoofd. Maar geen nood, Mieke weet daar raad op.
