Bir yandan korkun bir yandan umudun varsa iki kanatl¿ olursun, tek kanatla uçulmaz zaten. Mevlânâ
Poe kendisinden sonra gelen korku, gerilim ve polisiye türlerinde eser veren belki de tüm sanatç¿lar¿ etkilemi¿ bir deha ku¿kusuz. Çünkü bir kedi, bir ev veya bir böce¿i merkeze alarak bir gerilim öyküsü anlat¿yor görünse de asl¿nda, ¿iirsel diliyle kahramanlar¿n¿n kör kuyular¿na atar bizi ve o kuyularda korkuyla debelenirken, insanl¿¿¿n garip güdülerini tart¿¿¿rken buluruz kendimizi. Poe'nun hayal gücünün okuru savurup duran etkisi, öykülerinin bir nefeste okunu¿uyla sanki bir b¿çak kesi¿i etkisi yarat¿r. Ve o kesi¿in s¿z¿s¿ bitmek bilmez. ¿blis bak¿¿l¿ bir kuzgunun gölgesinde yüzen Poe ve eserleri unutulmayacak... "hiçbir zaman!" "Bu fikrin beynime ilk giri¿i nas¿l oldu söylemem mümkün de¿il; ama, bir kez peydahlan¿nca, gece gündüz yakam¿ b¿rakmad¿. Bir ç¿kar deseniz, yoktu. Bir h¿rs deseniz, o da yoktu. ¿htiyar¿ severdim. Hiçbir yanl¿¿¿n¿ görmemi¿tim. Bana hakaret etti¿i olmam¿¿t¿. Alt¿n¿nda gözüm yoktu. Gözü yüzünden oldu bence! Evet, buydu! Akbaba gözü gibi bir gözü vard¿ - soluk mavi, üzerinde saydam bir tabaka. Bu gözü ne zaman bana çevirse kan¿m donard¿; böylece, yava¿ yava¿ - çok a¿¿r ad¿mlarla - karar¿m¿ verdim, ihtiyar¿n can¿n¿ alacak, böylece bu gözden sonsuza dek kurtulacakt¿m."
