Σε καμία χρονική περίοδο η ιατρική δεν παρουσίασε τέτοια βαθιά μεγέθυνση γνώσης και τεχνολογιών. Καθώς, όμως, η ιατρική και η τεχνολογία προοδεύουν με γοργό ρυθμό, το σύστημα υγείας αδυνατεί να μεταφράσει τη γνώση σε πράξη, δεν συμβάλλει στην άριστη αξιοποίηση των πόρων και μαστίζεται από την ανικανότητά του να παράσχει με συνέπεια φροντίδα υψηλής ποιότητας για όλους τους Έλληνες.
Αυτό, που είναι, όμως, ενοχλητικό είναι η απουσία πραγματικής προόδου στην αναδιοργάνωση του συστήματος υγείας με σκοπό τη μείωση του κόστους, τη βελτίωση της ποιότητας και την ενσωμάτωση της τεχνολογίας της πληροφορικής στη βελτίωση των διοικητικών και κλινικών διαδικασιών.
Το βάρος της συνολικής επίδρασης των προβλημάτων ποιότητας του Ελληνικού τομέα υγείας, που είναι καταλυτικό, προέρχεται από την αυξανόμενη πολυπλοκότητα της επιστήμης και της τεχνολογίας, την αύξηση των χρόνιων παθήσεων, την ελλιπή οργάνωση των συστημάτων παροχής φροντίδας και τους περιορισμούς στην αξιοποίηση της τεχνολογίας. Έτσι, απαιτεί την άμεση προσοχή όλων των εμπλεκόμενων, δηλαδή, των επαγγελματιών υγείας, των πολιτικών, αλλά και των ασθενών, αφού η πρόκληση σχετίζεται με την αποτελεσματική φροντίδα υγείας για όλους τους Έλληνες. Η αντιμετώπιση της πρόκλησης απαιτεί ριζοσπαστική σκέψη, αφού η υψηλότερη ποιότητα δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί με τα υπάρχοντα συστήματα φροντίδας υγείας.
Το υπάρχον σύστημα υγείας δεν είναι δυνατό να κάνει αυτή τη δουλειά, ούτε περισσότερη δουλειά είναι δυνατό να βοηθήσει. Οι επαγγελματίες υγείας εργάζονται, ήδη, σκληρά να κάνουν καλά τη δουλειά τους. Η μόνη λύση είναι η αλλαγή των συστημάτων φροντίδας υγείας, αφού η φροντίδα υγείας έχει προβλήματα ασφάλειας και ποιότητας λόγω των ξεπερασμένων συστημάτων εργασίας. Επιπλέον, ο ελλιπής σχεδιασμός συμβάλλει στην αποτυχία των εργαζόμενων, ανεξάρτητα από το επίπεδο της προσπάθειάς τους.
Έτσι, εάν θέλουμε ασφαλέστερη και υψηλής ποιότητας φροντίδα υγείας, χρειάζεται να επανασχεδιάσουμε το σύστημα υγείας στη βάση της ασφάλειας του ασθενή, της αποτελεσματικότητας, της αποδοτικότητας και της ασθενοκεντρικής προσέγγισης. Επιπλέον, το σύστημα πρέπει να παρέχει ισότιμη και αποτελεσματική φροντίδα υγείας. Ένα τέτοιο σύστημα υγείας μπορεί να καλύψει καλύτερα τις ανάγκες των ασθενών, αλλά και των επαγγελματιών υγείας. Οι ασθενείς θα βιώνουν ασφαλέστερη, αξιόπιστη και ολοκληρωμένη φροντίδα υγείας και οι επαγγελματίες υγείας την ικανοποίηση της προσφοράς.
Σε καμία χρονική περίοδο η ιατρική δεν παρουσίασε τέτοια βαθιά μεγέθυνση γνώσης και τεχνολογιών. Καθώς, όμως, η ιατρική και η τεχνολογία προοδεύουν με γοργό ρυθμό, το σύστημα υγείας αδυνατεί να μεταφράσει τη γνώση σε πράξη, δεν συμβάλλει στην άριστη αξιοποίηση των πόρων και μαστίζεται από την ανικανότητά του να παράσχει με συνέπεια φροντίδα υψηλής ποιότητας για όλους τους Έλληνες.
Αυτό, που είναι, όμως, ενοχλητικό είναι η απουσία πραγματικής προόδου στην αναδιοργάνωση του συστήματος υγείας με σκοπό τη μείωση του κόστους, τη βελτίωση της ποιότητας και την ενσωμάτωση της τεχνολογίας της πληροφορικής στη βελτίωση των διοικητικών και κλινικών διαδικασιών.
Το βάρος της συνολικής επίδρασης των προβλημάτων ποιότητας του Ελληνικού τομέα υγείας, που είναι καταλυτικό, προέρχεται από την αυξανόμενη πολυπλοκότητα της επιστήμης και της τεχνολογίας, την αύξηση των χρόνιων παθήσεων, την ελλιπή οργάνωση των συστημάτων παροχής φροντίδας και τους περιορισμούς στην αξιοποίηση της τεχνολογίας. Έτσι, απαιτεί την άμεση προσοχή όλων των εμπλεκόμενων, δηλαδή, των επαγγελματιών υγείας, των πολιτικών, αλλά και των ασθενών, αφού η πρόκληση σχετίζεται με την αποτελεσματική φροντίδα υγείας για όλους τους Έλληνες. Η αντιμετώπιση της πρόκλησης απαιτεί ριζοσπαστική σκέψη, αφού η υψηλότερη ποιότητα δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί με τα υπάρχοντα συστήματα φροντίδας υγείας.
Το υπάρχον σύστημα υγείας δεν είναι δυνατό να κάνει αυτή τη δουλειά, ούτε περισσότερη δουλειά είναι δυνατό να βοηθήσει. Οι επαγγελματίες υγείας εργάζονται, ήδη, σκληρά να κάνουν καλά τη δουλειά τους. Η μόνη λύση είναι η αλλαγή των συστημάτων φροντίδας υγείας, αφού η φροντίδα υγείας έχει προβλήματα ασφάλειας και ποιότητας λόγω των ξεπερασμένων συστημάτων εργασίας. Επιπλέον, ο ελλιπής σχεδιασμός συμβάλλει στην αποτυχία των εργαζόμενων, ανεξάρτητα από το επίπεδο της προσπάθειάς τους.
Έτσι, εάν θέλουμε ασφαλέστερη και υψηλής ποιότητας φροντίδα υγείας, χρειάζεται να επανασχεδιάσουμε το σύστημα υγείας στη βάση της ασφάλειας του ασθενή, της αποτελεσματικότητας, της αποδοτικότητας και της ασθενοκεντρικής προσέγγισης. Επιπλέον, το σύστημα πρέπει να παρέχει ισότιμη και αποτελεσματική φροντίδα υγείας. Ένα τέτοιο σύστημα υγείας μπορεί να καλύψει καλύτερα τις ανάγκες των ασθενών, αλλά και των επαγγελματιών υγείας. Οι ασθενείς θα βιώνουν ασφαλέστερη, αξιόπιστη και ολοκληρωμένη φροντίδα υγείας και οι επαγγελματίες υγείας την ικανοποίηση της προσφοράς.