In De banneling (1918) volgen we de kannibaal en daarom banneling Sven, die gedreven wordt door zijn honger voor mensenvlees. Zijn kannibalisme wordt in de loop van het verhaal herhaaldelijk in een verband getrokken met oorlog, zinspelend op de zojuist afgelopen Eerste Wereld Oorlog. Lagerlöf stelt de vraag: welke van de twee is erger? Het antwoord dat het boek ons geeft is dat het veel erger is om misdaden te begaan tegen levende mensen, zoals het geval is bij een oorlog, dan tegen dode mensen, waaraan Sven zich schuldig maakt vanwege zijn honger naar mensenvlees.
