Essay from the year 2010 in the subject Law - Comparative Legal Systems, Comparative Law, Vrije University Brussel (Brussels), language: Dutch, abstract: Een poging tot algemene definiëring kunnen we wagen a.d.h.v. de wettelijke bepaling 'hij die zich voor een verbintenis borg stelt, verplicht zich jegens de schuldeiser, aan die verbintenis te voldoen, indien de schuldenaar niet zelf daaraan voldoet'. Dit houdt in dat een derde persoon zich garant stelt voor de schuldenaar t.a.v. de schuldeiser, wat ertoe strekt dat degene die zich borg stelt verantwoordelijk is, indien de oorspronkelijke schuldenaar de bepalingen van zijn verbintenis met de schuldeiser niet nakomt. De borgtocht is afhankelijk van het al dan niet naleven van de hoofdverbintenis: het is dus een accessoire overeenkomst. We kunnen dus de borgstelling beschouwen als een 'driehoeksverbintenis' die men als volgt schematisch kan voorstellen: ... Art.601 BW rond de verplichtingen van de vruchtgebruiker stelt dat de vruchtgebruiker 'zich borg stelt om als goede huisvader te genieten, tenzij hij van borgstelling is ontslagen...'. Bij het einde van het vruchtgebruik kan de vruchtgebruiker schuldenaar worden, aangezien de (oorspronkelijke of zgn. blote) eigenaar vergoed moet worden voor de waardevermindering of verlies van de goederen. Tot zekerheid van deze vergoeding dient de borgtocht, die uitdrukkelijk in de wet is voorzien: een wettelijke borgtocht.
