“W maju znów zaskoczy¿a nas wiadomo¿¿, ¿e organizuje si¿ wojsko. Co to za wojsko? W ko¿cu wyja¿ni¿o si¿, ¿e to polskie wojsko. [...] U¿miecha¿a mi si¿ droga do Polski, do tej Polski wyt¿sknionej, wy¿nionej po nocach i wreszcie powrót do niej realny. [...] Opanowa¿a mnie tylko rado¿¿, któr¿ psu¿o to, ¿e jeszcze mo¿e si¿ co¿ sta¿, ¿e jeszcze mog¿ cofn¿¿ decyzj¿, ¿e jeszcze mog¿ odwo¿a¿, ¿e jeszcze mog¿ zosta¿, aby zachwyca¿ si¿ tajg¿, a ja przecie¿ tych zachwytów mia¿em ju¿ dosy¿. Naprawd¿ do¿¿.”
Ze wspomnie¿ Wac¿awa Zakrzewskiego
Wspomniane wy¿ej wojsko polskie tworzono od 1943 roku w Sielcach nad Ok¿. Historia opowiadana jest przez dziewi¿ciu jego ¿o¿nierzy: szeregowych, podoficerów, oficerów polityczno-wychowawczych: Boles¿awa Da¿ko, Stanis¿awy Drzewieckiej, Józefa Dubi¿skiego, Józefa Franczaka, Romana Marchwickiego, Jana Proroka, Andrzeja Reya, Daniela Rudnickiego i Wac¿awa Zakrzewskiego. Ich wspomnienia, pochodz¿ce z Archiwum Wschodniego O¿rodka KARTA oraz z kolekcji osobistej pu¿kownika Józefa Margulesa znajduj¿cej si¿ w Zbiorach Specjalnych Centralnej Biblioteki Wojskowej, zosta¿y wzbogacone komentarzem historyka, który kre¿li szerszy kontekst zdarze¿, porz¿dkuje i t¿umaczy to, co dla S¿uchacza mog¿oby by¿ niejasne.
