Zaproponowano architekturę sieciową o nazwie NARA, opartą na adresowaniu rekurencyjnym. Internet jest modelowany jako sieć autonomicznych witryn, z których każda jest zbiorem węzłów. Każda witryna jest nazywana przez adres witryny wylosowany z globalnej przestrzeni liczbowej, podczas gdy każdy węzeł jest nazywany przez adres węzła wylosowany z przestrzeni liczbowej lokalnej dla każdej witryny. Routing między witrynami zależy wyłącznie od adresów witryn, natomiast między węzłami w obrębie każdej witryny od adresów węzłów. Zaproponowano routing płaski, aby oddać wrodzoną mobilność oraz routing buforowany, a także routing wirtualny, aby dodatkowo poradzić sobie z rozmiarem tablicy. Model może się rekurencyjnie powtarzać zarówno na zewnątrz, jak i do wewnątrz sieci, co umożliwia jego zastosowanie np. w sieciach międzyplanetarnych oraz w sieciach typu body area. Generyczna architektura NARA jest następnie rzutowana na IPv6 jako przykład implementacji. Zamiast wprowadzać nową przestrzeń liczbową, aby rozładować wieloznaczną semantykę adresu IP, konkretna implementacja, zwana SID6 (Subnet ID Deprecated for IPv6), usuwa semantykę interfejsu z globalnego adresu Unicast IPv6, który ma następnie wyłącznie identyfikować węzeł i dlatego ma być używany wyłącznie jako adres węzła.
