Marcel Proust is een Franse schrijver, wiens hoofdwerk een romansuite is met de titel À la recherche du temps perdu, gepubliceerd van 1913 tot 1927. In 1907 begon Marcel Proust met het schrijven van zijn meesterwerk À la recherche du temps perdu, waarvan zeven delen werden gepubliceerd tussen 1913 (Du côté de chez Swann) en 1927, dus deels na zijn dood; het tweede deel, À l'ombre des jeunes filles en fleurs, won de Prix Goncourt in 1919. Marcel Proust stierf uitgeput, op 18 november 1922, aan een slecht behandelde bronchitis: hij werd begraven op het kerkhof van Père-Lachaise in Parijs, vergezeld van een groot publiek dat een belangrijke schrijver begroette die de volgende generaties aan de top zouden plaatsen door hem tot een ware literaire mythe te maken. De romans van Marcel Proust zijn een belangrijke reflectie op de tijd en het emotionele geheugen en op de functies van de kunst, die haar eigen werelden moet voorstellen, maar het is ook een reflectie op liefde en jaloezie, met een gevoel van mislukking en de leegte van het bestaan die de Proustiaanse visie in het grijs kleurt, waarin homoseksualiteit een belangrijke plaats inneemt. La Recherche is ook een grote menselijke komedie met meer dan tweehonderd acteurs. Deze 100 citaten zijn bedoeld om toegang te geven tot zijn monumentale werk door middel van een selectie van zijn meest opvallende gedachten, in een voor iedereen toegankelijk formaat. Een citaat is meer dan een uittreksel van een toespraak, het kan een streling van de geest zijn, een samenvatting van een complexe gedachte, een stelregel, een opening naar een diepere reflectie.
