Durante moitos séculos, percepcións extrasensoriais similares á telepatía, agoiros do futuro e clarividencia foron consideradas fantasías, ilusións ou inventos fraudulentos.
O enfoque materialista prevalente nos círculos científicos a priori nega calquera realidade "espiritual". A razón é que estas realidades non son verificables no laboratorio.
A pesar diso, todas as persoas tiveron algunha experiencia similar ás negadas pola ciencia. Por exemplo, podemos lembrar acontecementos inexplicables, agoiros de acontecementos futuros ou soños que se fan realidade.
Moitas veces beneficiámonos destas experiencias. Isto demostra que non foron experiencias ilusorias.
Estes fenómenos non son raros e afectan a todos. Algúns eruditos, dotados dunha mente máis aberta, quixeron abordar o problema cientificamente. Preguntáronse se hai un xeito de comprender experiencias extrasensoriais sen recorrer ao ocultismo, á mitoloxía ou ás filosofías pseudorrelixiosas. O libro relata as experiencias destes investigadores.
Agora, finalmente, xorden evidencias que demostran cientificamente a existencia dun nivel de conciencia máis elevado.
Hai unha "mente colectiva" que contén ideas e pensamentos comúns a toda a humanidade. Este é un cosmos psíquico, que podemos utilizar para o noso beneficio. Deste cosmos recibimos sinais e información.
No ano 1980 confirmouse experimentalmente o "enredo cuántico".
Esta propiedade é típica das partículas elementais.
Todas as partículas (átomos, electróns, fotóns) poden comunicarse entre si sen sufrir as limitacións do espazo e do tempo.
Isto contrasta moito cos supostos da visión materialista.
A comunicación entre partículas elementais prodúcese nunha dimensión que non está suxeita ás leis coñecidas da física. Esta dimensión pódese comparar cunha "Mente Universal".
Os experimentos do "Proxecto de conciencia global" realizados na Universidade de Princeton demostraron sen dúbida a existencia dunha conciencia do mundo.
O libro describe a chamada teoría do "subconsciente colectivo" desenvolvida polo famoso psicoterapeuta Carl Gustav Jung. A teoría de Jung é moi semellante ao concepto neoplatónico de "Anima mundi". Estas teorías confírmanse nas predicións da física cuántica, desenvolvidas por eminentes científicos e premios Nobel.
A física cuántica documenta a existencia dun nivel chamado "non local". Neste nivel, as partículas elementais, a pesar de estar separadas por inmensas distancias, saben todo unhas sobre outras e compórtanse coma se fosen unha soa.
A partir da visión materialista dun universo totalmente baseado na materia agregada ao azar, a humanidade avanza cara a un novo xeito de entender a realidade, onde a materia e a psique conviven e se integran.
Aínda que a física clásica segue sendo dominante no mundo perceptible para os nosos sentidos, xorden novos niveis de realidade con contidos psíquicos.
A nivel cuántico, a física clásica xa non é válida. A parte material do cosmos por si soa non cumpre a súa función. Necesita unha dimensión psíquica, é dicir, un nivel máis, o nivel de non localidade.
Neste nivel, todo o universo convértese nun. Xa non está feito de materia senón de enerxía e información e está coordinado por unha forza de harmonía sen a cal só existiría o caos.
Nos niveis máis ocultos da realidade, a materia non pode prescindir da psique. Do mesmo xeito, a psique precisa que a parte material se exprese.
Esta conciencia está acompañando á humanidade cara a un novo salto evolutivo, despois do cal cesará o dominio materialista.
Establecerase unha era de colaboración entre a psique e a materia. Os fenómenos que agora se negan, como as percepcións extrasensoriais, converteranse nun patrimonio de uso común na vida cotiá.