"Franz Kafka : 1920 gunlugunden aforizmalar" basliklariyla iki ayri bolumde yayinlanan aforizmalari Franz Kafka, Ekim 1917 ile Subat 1920 arasinda, kisa suren iki yaraticilik doneminde yazmisti. O tarihlerde Kafka'nin icdunyasi buyuk yikimlarla karsi karsiyaydi: vereme yakalandigini daha yeni ogrenmis; uzatmali nisanlisi Felice Bauer'den ayrilmis; 1908'den 1922'ye kadar calistigi Isci Kaza Sigortasi Sirketi'nden hastaligindan oturu uzun sureli bir izin almis ve 'tek ogullarinin' ailesine ne evliligini ne de unlu bir yazar olarak kabul edildigini gorme mutlulugunu tattiramayacagini artik kabullenmisti.

Bu aforizmalarin yazimina gosterdigi ozenden, onlarin rasgele sekillenmis dusunceler degil, aksine Kafka'nin zihninde belirli bir butunluge sahip olduklari ve hatta belki de onlari yayinlamayi dusundugu anlasiliyor. Kafka'nin yasam ve olum, iyi ve kotu, ve sanatin islevi uzerine dusuncelerini acikca ortaya koyan bu aforizmalara hakim olan hava bize Holderlin, Rilke ve Heidegger gibi romantik ve post-romantik yazarlari animsatiyor.
Ama ne yazik ki Kafka, omrunun son yillarindaki tasarilarinin bircogunda oldugu gibi, bu tasarisini da tamamlayamamis ve bu aforizmalar dizisi, basliksiz, yarim kalmis calismalarinin arasina katilmisti. Eger "vefali" arkadasi Max Brod, bu sayfalari bir araya getirip de duzenlememis olsaydi, Kafka'nin gercekten de ayri bir eser butunlugu tasiyan bu aforizmalari gun isigina cikmamis olacakti..