Carl Jung en Wolfgang Pauli werkten respectievelijk op het gebied van psyche en materie. Deze twee sectoren worden als absoluut onverenigbaar met elkaar beschouwd. In feite ontkent wetenschappelijk materialisme het bestaan ​​van elke psychische component in het bekende universum.
Ondanks de enorme afstand tussen hun disciplines, hebben de twee wetenschappers een samenwerking tot stand gebracht die meer dan twintig jaar heeft geduurd. Gedurende die tijd zijn ze nooit gestopt op zoek naar een "verenigend element", dat in staat is om op wetenschappelijk niveau de redenen van de psychische dimensie te verzoenen met die van de materiële dimensie.
Helaas hebben ze dit doel in hun leven niet bereikt, maar ze waren profeten van een nieuwe wetenschappelijke interpretatie van het universum. De evolutie van kennis op het gebied van kwantumfysica, en vooral de experimentele bevestigingen van fenomenen zoals kwantumverstrengeling, herevalueren hun theorieën. Tegenwoordig komt het idee van een universum dat niet is onderverdeeld in 'materiële objecten' sterk naar voren. Het universum is niet verdeeld maar bestaat uit een unieke realiteit, gemaakt van geest en materie. Dit is de realiteit die Jung en Pauli "Unus mundus" noemden. Materie en psyche hebben gelijke waardigheid en dragen samen bij aan het bestaan ​​van het universum.
Het "Cenakel" is een plaats van kennis en studie. Wij geloven dat het de meest geschikte omgeving is om het werk te hervatten vanaf het punt waar Carl Jung en Wolfgang Pauli hen onderbraken.
We kunnen zeggen dat vandaag wetenschappelijk nieuws hun onderzoek veredelt en projecteert ze naar nog meer gedurfde interpretaties dan ze hadden gedacht.
Carl Gustav Jung was een Zwitserse psycholoog en psychotherapeut, bekend om zijn theorieën over het collectieve onbewuste en synchroniciteit. Pauli is een van de vaders van de kwantumfysica. Over Pauli kunnen we zeggen dat hij in 1945 de Nobelprijs ontving voor zijn studies over een basisprincipe van de kwantummechanica, bekend als het "Pauli Exclusion Principle".