Çiğdem’im, Sevgilim, Yârim, Cananım…
Benim sol yanağımdaki tebessümüm… İlk alındığım gece seni ve Orhan’ımı bırakıp giderken içimden parçalar koptu. Biran bırakıp gidemem ya da dayanamam diye çok bakamadım. Başıma gelen olaydan dolayı bir an bile üzülmedim çünkü suçsuzdum. Senin ağlayarak bana sarılman ve Orhan’ımın “Baba nereye gidiyorsun” demesi bir an Hz. İbrahim’in Hacer annemizi ve oğlu İsmail’i Rabbinden gelen emirle çölde bırakıp arkasına bakmadan yürümesi gibi geldi bana. Hz.. İbrahim arkasını dönüp bakmamıştı, sadece sizi Allah'a emanet ediyorum demişti. Bende o tablo karşısında “Ya Rabbi Hz. İbrahim'e verdiğin dayanma gücünü bana ver.” diye dua ettim.