Beatrijs van Nazareth (1200-1268) is de eerste schrijfster van een Diets mystiek traktaat. Beatrijs schildert in een aantal opeenvolgende miniaturen verschillende ervaringen die de mens doormaakt op de minneweg. Zij beoogt niet de lezer te informeren over de eindeloze gevarieerdheid of het uitzonderlijke karakter van deze ervaringen. Door kleine verschuivingen in haar beschrijving van de Minne schetst zij het totale mystieke proces. Subtiele variaties laten zien hoe de weg van de mens naar God omgekeerd de intocht van God in de mens blijkt te zijn. Minne brengt in de mens een begeren op gang dat hem door zijn groeiende ontvankelijkheid meer en meer binnenvoert in de passieve beaming van haar begeren. De geregistreerde herhalingen en paradoxen markeren de spiraalsgewijze voortgang waardoor het centrum van de persoon steeds meer buiten hemzelf komt te liggen. De weg die zijn oorsprong vindt in het begeren van de Minne, eindigt in het perspectief van de oneindige werkelijkheid van de Minne, waar tijd en ruimte plaats maken voor Gods eeuwigheid. De Seven maniren van minnen schilderen deze weg bij wijze van een geestelijke begeleiding, waardoor de Minne zelf tot leidsvrouwe wordt op de weg van Gods begeren. Na de presentatie van tekst, auteur en historische context voltrekt de studie van de tekst zich in drie fasen. In het eerste deel wordt een tekstanalytische of hermeneutische benadering gehanteerd. Per manire worden van iedere paragraaf beknopte woordstudies gepresenteerd, waarna een interpretatie van de paragraaf volgt. In het tweede gedeelte volgt een systematische analyse van de opbouw van het gehele traktaat en een mystagogische interpretatie waarin het kader van de tekst wordt blootgelegd als begeleiding op de mystieke weg. Het mystagogisch perspectief is bepalend geweest voor de gehele studie.